دو روی سکه ی انقلاب
امروز، پس از ۴۰ سال تقریبا هیچ روستایی در اطراف من وجود ندارد که آب، برق، گاز، تلفن، بهداشت، معلم، مدرسه، و جاده ی آسفالته نداشته باشد. هر روستا یک دهیاری داردحساب بانکی اش سالانه، با مبلغ نسبتا خوبی شارژ می شود.
کوچکترین شهرها امروزه حداقل دو دانشگاه، و یک بیمارستان کوچک دارند. شاید کیفیت خوب نباشد و لی در بعد کمیت
تعداد با سوادها اصلا قابل مقایسه با اول انقلاب نیست. مردم به مراتب ثروتمندتر شدند به ندرت خانواده هایی هستند که ضروری ترین لوازم خانگی مانند وسایل آشپزخانه، تلویزیون و کولر نداشته باشند تعداد ماشین های خارجی آنقدر در این شهر کوچک زیاد شده که شاید تمام استان خوزستان در اول انقلاب این همه، نداشته اند. مردم این همه ماشین را از کجا آورده اند؟ جز این است که مردم ثروتمندتر شدند. وارد قصه ی سبک غلط زندگی این روزها نمی شوم که به قول یک دوستی، اگر امروز پدری، از عهده ی خرید ده قرص نان برنمی آید احتمالا پول آن نان را پسر یا دختر نوجوانش خرج خرید یک شارژ دوهزارتومانی کرده اند و کی، ایران این همه دشمن تا بن دندان مسلح داشته است.
اما آن روی سکه را مگر می شود انکار کرد گرانی بیداد می کند. رشوه، رانت، اختلاس، بیکاری و از همه مهمتر سوء مدیریت این مملکت را به لبه ی پرتگاه سقوط کشانده است و جان مردم را به لب رسانده است نبود آگاهی سیاسی کافی حتی در میان تحصیل کرده ها مانع از راهیابی افراد متخصص به مجلس و کاخ ریاست جمهوری می شود و هر که عوام فریبتر، رای ش بیشتر. در نبود احزاب پاسخگو هر که وارد محلس می شود اطرافیانش را بالا می کشد وآنهاهم به سهم خودشان، ضربه ای بر پیکر زخم خورده و زجر کشیده ی ایران عزیزمان می زنند.
یادمان باشد ما این حکومت را از پهلوی گرفتیم همان که پدرش را انگلیسی ها به جزیره ی موریس بردند و خودش وقتی دید هوا پس است سوار بر هواپیما شد و معادل سه سال درآمد نفتی این مملکت را با خود برد تا امروز پسرش راحت بخورد و بخوابد و داعیه دار رهبری مخالفان این مملکت شود. این پهلوی خود میراث دار شوم قاجاریه بود همانها که اصول اساسی مملکت شان بیسوادی و گرسنگی مردم بود. ما حکومت را از هخامنشیان بلندآوازه تحویل نگرفتیم از شاه عباس و شاه طهماسب صفوی با آن همه قدرت و شوکت تحویل نگرفتیم. پس نباید انتظار یک شبه ژاپن شدن داشته باشیم. اما، یک سیر امیدوار کننده لازم است که آغازگر آن پاسخگویی تمام مسئولین است نه طلبکاری و اپوزیسیون شدن آنان. شفافیت و پاسخگویی می تواند سرآغاز اصلاحات ساختاری مهمی باشد که توده ی مردم را امیدوار کند که اگر تحمل می کنند پایان شب سیه سپید است.
نویسنده: علی ذکوی
