روز قدس می آییم یا ؟؟؟
نویسنده: علی ذکوی
روز قدس نزدیک است و مشکلات اقتصادی و سیاسی این روزها از هر زمانی بیشتر است. سوء مدیریت و سیستم معیوب باعث شده است تانارضایتی عمومی از دولت و حاکمیت فزونی بگیرد و کلیشه ی *برهه ی حساس کنونی* را از همیشه واقعی تر جلوه دهد.
تبلیغات منفی علیه جمهوری اسلامی مبنی بر کمک مالی به فلسطين و حمایت از فلسطینیها که به بهای دشمنی سنگین استکبار انجامیده است همواره این ذهنیت را القا می کرد که اگر دست از مرگ بر اسرائیل گفتن و دشمنی با اسرائیل برداریم ایران گلستان می شود.
چنبره ی حاکمیت بر روزهای ملی از جمله روز قدس و بیست و دوم بهمن و سیزده آبان و ممانعت از برگزاری خودجوش مردمی این ایام پرده ی دیگری از واقعیت های امروز جامعه ی ماست.
فشارهای اقتصادی و تبلیغات منفی علیه کمک به مردم فلسطین و مخالفتهای گاه و بیگاه سیاسیون و ورزشکاران فلسطینی با ایران در مجامع سیاسی و ورزشی و همراهی بعضی از گروهای فلسطینی با عربستان باعث شده است تا عدم همراهی در روز قدس در ایران به یک نافرمانی مدنی تبدیل شود.
اما در این میان بعضی از ما از یک قاعده ی بزرگ غافل شده ایم و آن اینکه چه ایران از حماس حمایت کند و چه نکند چه فشار اقتصادی که بر گرده ی ماست نتیجه ی عدم همراهی با اسرائیل باشد و چه نباشد *که نیست* زنان و کودکانی که قربانی نظام فاشیستی صهیونیزم می شود انسانند و ما هم انسانیم اگر صدای ضجه ی آنان را زیر چکمه های هولناک سربازان صهیون بشنویم و قلبمان نلرزد باید برای وجدانمان مجلس ترحیمی درخور برگزار کنیم که این پایان ماست. هیچ کس نمی تواند قتل کودکی بی دفاع را توجیه کندیا از بلدوزرهای خانه خراب کن اسر ائیلی حمایت کند.
پس این بار بی آنکه بهبود مدیریت داخلی را پیش شرط دفاع از مظلومان فلسطینی قرار دهیم به دشمنی با کودک کش های صهیونیست افتخار کرده و فریاد می زنیم هنوز آزادگی و انسانیت درونمان نمرده است.
هرچند هدف ما مشخص است ولی به آنان که حضور ظلم ستیزانه ی ما را مصادره به مطلوب می کنند و ما را رعیت گوش به فرمانشان می دانند هم گوشزد میکنیم که از شما هم غافل نیستیم، به وقتش به سراغ شما هم خواهیم آمد پشت نقابهای زیبای شعارهایتان پنهان نشوید.
لذا نه فقط از امت حزب الله و انقلابی و مومن که از هر انسان آزاده ای برای حضور جسمی یا قلبی در روز قدس دعوت می شود. به امید روزی که هیچ مظلومی در عالم نباشد.
