این سطور به پدیده ای می پردازد که این روزها بحث داغ مردم و امتحان بزرگ شورای شهری ست که با آرای مردم انتخاب شده اند. انتخابی که به هر شکل و با هر نیت می تواند منجر به توسعه شهر یا درجا زدن شهر و عدم تحول منجر شود.
شاید برخی این جملات را برنتابند اما کافیست در میان مردم چرخی بزنید و از آنها سوال کنید که معمولا شهردار چگونه انتخاب می شود؟ و خواهید شنید که “ای گو به فکر شهر که نیسن! پیل ایسونن و بار ایبندن! شهردار پیلی هم که سی مردم و شهر کار نیکنه! والا بخدا!”
انتخاب شهردار یکی از وظایف قانونی شورای شهر است، غلبه در شورای شهر عمدتاً به گرایش های فکری و طایفه ای و نیز به تاثیر متنفذین برمی گردد.
کم پیش نیامده که شهرداری بصورت فامیلی انتخاب شده باشد یا از روی انحصارطلبی، کم پیش نیامده که شهرداری همه جور توانمندی داشته بجز توانمندی در مدیریت شهر!
کم پیش نیامده که پیغام و پسغام هایی برای افراد اثرگذار ارسال شده و خواهان جلب نظر فلان عضو شورای شهر شده اند و بدتر آنکه عضو یا اعضایی از شورای شهر بواسطه هزینه هنگفت بعضاً یکصد میلیونی حاضر به فروش حق انتخاب خود شده باشد.
کم پیش نیامده که عضو شورای شهری از زیر صفر به جرگه بچه پولدارها پیوسته باشد.
اینهایی که عرض کردم زاییده ذهن نیستند بلکه حرف‌هایی است که در بین مردم دهان به دهان می شود و چنین تصوراتی دارند!
در هر دوره گزینه هایی برای تصدی شهرداری پیشنهاد و توصیه می شوند و در نهایت یک گزینه انتخاب می شود.
این گزینه قطعا اگر از روی دلسوزی و منفعت عمومی و با هدف توسعه شهر انتخاب شده باشد قطعا آورده هایی خواهد داشت.
شهردار غنی و پولدار بد نیست اما تا زمانی که آبادانی شهر هدف باشد نه سرمایه گذاری برای کسب درآمد چند برابر و کیسه دوختن برای تاراج تمیز و بدون رد جا گذاشتن بیت المال! شهردار فنی و کاربلد هم کم نبوده و هنوز شیرینی خدمات فلان شهردار از کام مردم دور نشده است!
براستی چه باید کرد؟ چنین نظارتی را کدام دستگاه امنیتی یا نظارتی باید رقم بزند. براستی فساد مگر شاخ و دم دارد. سند تهیه کردن که کار مردم و عوام نیست بلکه خواص دلسوز و دستگاه های نظارتی و امنیتی باید پاسخگو باشند.
باید با حساسیت و موشکافانه به رصد حساب های بانکی و خرید و فروش های افراد درجه یک و حتی مرتبطین اعضای شورای شهر و شهردارها مبادرت ورزند. این اقدامات قطعا در راستای حفظ حقوق شهروندان خواهد بود و ناقض آن نیست.
براستی چند سال باید بگذرد تا شهرستان بزرگ ما بتواند توسعه و تغییرات شایسته و بایسته را به چشم خود ببیند!
شورای شهر همچون طعمه ای شده که برای بدست آوردن آن تلاش‌هایی می شود و هزینه های هنگفتی صورت می پذیرد و در واقع سرمایه گذاری هایی صورت می گیرد که قطعا بازگشت سرمایه اصلی ترین هدف چنین افراد فرصت طلبی بوده است. البته شایستگان و دلسوزان هم کم نیستند و قطعا روی سخن بنده با افراد معدودی است که مردم هم بخوبی آنها را می شناسند.
آرامشی که انقلاب اسلامی بدنبال آن بوده با مصلحت سنجی های غیرانقلابی ذبح می شود و آرامش حقیقی قطعا با ترجیح منفعت عمومی به منفعت گروهی و شخصی رقم می خورد و برخوردهای خوبی هم در سالهای اخیر صورت پذیرفته اما کافی نبوده است.
باید برخوردهای جدی با مفاسد به سمتی پیش برود که نگاه به مسئولیت هایی که با آرای مستقیم مردم سر و کار دارد، عوض شود و به چشم یک مسئولیت سنگین و حق الناس دیده شود نه یک طعمه خوشمزه و سکوی پرش!
حمزه محمدی رکعتی
باز نشر منبع: عصر ایذه
