قبل از آن كه از اين شبهه پاسخ بگوييم از جهالت و نادانى طراح شبهه درشگفتم، اصولاً خدا قاضى الحاجات است، نه باب الحوائج، باب، راه رسيدن به مقصود است، و غايت، خدا است و طريق غير از غايت است.
اصولاً مقصود از باب الحوائج اين است كه انسان به روح والاى اين امام متوسل شود و از او درخواست دعا كند تا خدا بر اثر استجابت دعاى او، حاجت او را برآورده كند. پيامبر در حقيقت، باب الحوائج بود، مردم كليه مشكلات را با او در ميان مى نهادند. پيامبر الهى در حد امكان، نيازهاى آنها را برطرف مى كرد.

سالار شهيدان در كلام خود، به مردم سفارش مى دهد كه اگر فردى، حاجتى را از شما خواست، شما دربرآورده كردن آن كوتاهى نكنيد و مى فرمايد:

«اعلموا إنّ حوائج الناس إليكم من نعم الله عليكم فلا تملّوا النعم فتتحولَ إلى غيركم». ( [۱۷۸])
«يكى از نعمت هاى خدا نيازهاى مردم به سوى شماست، پس از نعمت هاى خدا خسته و دلگير نشويد كه از شما گرفته مى شود و به ديگرى سپرده مى شود».
توسل به اولياء الهى، درخواست دعا از آنان جز تمسك به اسباب معنوى نيست، و وصف «باب الحوائج» جز اين معنى ديگرى ندارد.

منبع:

[۱۷۸] . مستدرك الوسائل، ج۱۲، ص ۳۶۹٫
پايگاه اطلاع رساني آيت الله العظمي سبحاني