شعر زیبای لُری با عنوان«کُنار» از شاعر توانمند جبار رضایی

کُنار

 

گَپ بزن سـی دل تنگُــم کــه کلوتُم هَنی‌ام

 

عطشی تَــه دلُمــه، تشنـه‌ی بوتُــم  هَنی ام

 

ایخــو از ریشه دِراره مُــونه توفــونِ غمت

 

چــی کُنــاری مِنــهِ دشتِ بَرهـوتُــم هَنـی‌ام

 

لَـوْ  بُگُش تا یَــه گَپی سـی دِلِ تنگُُــم بزنی

 

گــوشِ اَشنیـدنِ  او  راز  مَگوتُـم  هَنـــی‌ام

 

گُلِ باوینــه بهـاره،  د َ وَری سـی مُـو بخنـد

 

سی مو که تشنه‌ی بَلگ و بَـرِ نوتُــم هَنی‌ام

 

زُوسُکه  بی خَور از حال تونُــم ، شعـــر نیا

 

لال و پا بهســه‌ی زنجیر سکوتُـم  هَنـــی‌ام

 

پیومت اومه که سی دیدَنِ ئی بیکَس اِیویْ

 

مِنــه دلـواپَسیِ راس و دُروتُـم  هَنــــــی‌ام

 

جبار رضایی       شاعـر و ترانه‌سـرا

منگشتن پرس

---